Sandur og landamaeraverdir

Thad er ekkert audvelt ad ferdast i lest thar sem hvorki er klosettpappir eda heitt vatn og ekki verdur thad betra thegar komid er ad landamaerum fyrrverandi (og nuverandi) sosialistiskra rikja. Tha byrjar madur fyrir alvoru ad kvida fyrir pappirsleysi. Menn og konur med graenar hufur sem lita ut eins og einkennishufur fra nazistatimabilinu eru alls stadar. En audvitad verdur madur ad hafa pappira og oll gogn annars kemst madur ekki neitt lengra. Ad fara yfir landamaeri er eins konar martrod, en ef madur er ad ferdast verdur madur ad gera thad. Thad er pappirsvinna sem getur aert ostodugan og gert lifid erfitt. Russland var verst, thad kom folk inn i lestarklefann og beinlinis oskradi a okkur bara til thess ad fa passana okkar. Audvitad fengu thau tha en tilfinningin var eins og vid vaerum einhverjir glaepamenn eda villidyr sem vaerum ad reyna ad smygla einhverju eda einhverjum inn eda ut ur landinu. Mongolia var svo sem audveldari, einkum af tvi ad vid hofdum mongolska ferdafelaga sem kunnu a kerfid, en samt var erfitt ad komast fra Mongoliu til Kina. Ad vissu leiti var thad vegna thess ad Kinverjar hafa adra breidd a lestarsporunum en Russar og Mongolar og thess vegna thurfti ad lyfta lestunum yfir a onnur hjol. Landamaeraverdirnir i Kina voru hins vegar vingjarnlegir/ar og allt gekk ad oskum thegar komid var til landamaera Kina.

Hins vegar var sandfokid fra Gobi-eydimorkinni ofbodslegt vandamal. Thegar madur hefur ekki komist i bad i fimm daga og faer thar ad auki nefid, eyrun og augun (vid nefnum ekki adra likamshluta) fulla af gulum sandi, tha hugsar madur hvort thad hefi eiginlega ekki verid best ad eyda friinu i Nordurmyrinni og sleppa ollu thessu bansettu veseni. En vid holdum afram otraud og latum ekkert a okkur fa. Vid skulum komast thangad sem vid aetludum okkur og hvorki sandur ne landamaeraverdir, eydilagdar tolvur og myndavelar, munu koma i veg fyrir thad. Gobi er eins og Sahara, gul og aud, en hinn eilifi nordanvindur a thessum slodum gerir ad folk er ordid skaeygt og gult...

Blogga fra Netkaffi, enda er tolvan i lamasessi.

Bestu kvedjur til ykkar allra

Kristjan og Sigridur Huld

Athugasemdir

[Mál og menning (IP-tala skráð) 9.7.2007 kl. 09:44]

Gott að heyra að þið séuð í fullu fjöri, hér gengur allt sinn vanagang en Huld, þín er sárt saknað! Gangi ykkur sem allra best!

kv. Inga Rún og starfsfólk Máls og menningar

[helga jónsdóttir (IP-tala skráð) 9.7.2007 kl. 15:36]

Sæl elskurnar.  Það gengur greinilega á ýmsu.  En er ekki reynslan sú að þegar heim er komið og ferðalagið rifjað upp, þá er ekki síst gaman að minnast þess sem var erfitt og agalegt eins og sandurinn og djöfulgangurinn í landamæravörðum?  Mikil lífsreynsla.    Hugsa oft til ykkar, hjartans kveðjur helgajóns

[Stella A. Langbrók (IP-tala skráð) 9.7.2007 kl. 23:01]

Gaman að heyra af ykkur.  Ótrúlegt hversu langt þið eruð komin í burtu frá litla Íslandi.  Sandrok, vandamál á landamærum.... þetta setur líf í tilveruna og verður skemmtilegra eftir því sem frá líður.  Gangi ykkur sem allra best.... hvert er stefnt annars ??  Maður spyr sig....    Kærar kveðjur,  Stella langbrók

[Halla (IP-tala skráð) 10.7.2007 kl. 00:43]

Hæ hæ

Gott að hreyra að ykkur líður vel og allt gengur vel. En ég hugsa reglulega til ykkar og ykkur að segja bað maðurinn minn mín í gær og það verður brúðkaup næsta sumar. Hlakka til að lesa meira um ferðalagið og sendi bráðlega mail á Siggu mail.

Kveðja Halla