Ferð í sýndarheimum

Gamalt  máltæki segir að allar ferðir séu farnar tvisvar, fyrst í huganum og svo í reyndinni og alls ekki er víst að þessar tvær ferðir verði nákvæmlega eins. Þó er gott að skipuleggja ferðina eins og kostur er og þá er netið ágætt hjálpargagn. Það þarf ekki að vafra lengi í sýndarheimum veraldarvefsins til þess að finna alls konar upplýsingar um fyrirhugað ferðalag. Hins vegar er óvíst að allt sem birt er á netinu sé jafn nytsamlegt og sumt er beinlínis rangt, enda enginn ábyrgur fyrir því sem lagt er út á netið. Opinberar vefsíður, eins og til dæmis upplýsingasíður borga og bæja, járnbrauta-, ferju- og rútufyrirtækja, eru venjulega gagnlegar og trúverðugar. Ein þeirra er www.bahn.de sem er mjög áreiðanleg vefsíða og einföld í notkun. Þar er líka að finna ýmsa tengla sem nota má í leitinni að upplýsingum. Að kaupa miða og gistingu eða ferðir á netinu getur hins vegar reynst erfiðara og einföld þumalputtaregla er að borga aldrei heildarupphæð fyrir hótelgistingu eða annað sem maður kaupir. Venjulega eru 10 prósent heildarupphæðarinnar það sem krafist er og afganginn greiðir maður svo þegar komið er á staðinn.

Til að kynna sér menningu, sögu, staðhætti og þjóðlíf framandi staða getur netið einnig verið mjög nytsamlegt, en þar er oft að finna bloggsíður þar sem ferðamenn segja frá reynslu sinni, auk upplýsinga úr uppflettiritum eða frá áreiðanlegum ferðabókaútgefendum eins og Lonely Planet eða Thomas Cook. Að sjálfsögðu er einnig hægt að fá lánaðar eða keyptar ferðahandbækur sem oftast innihalda bæði gagnlegar upplýsingar og frásagnir af þjóðlífi og sögu viðkomandi landa. Lonely Planet-bækurnar eru handhægar og yfirleitt áreiðanlegar þó ég hafi orðið fyrir þeirri reynslu einu sinni í Istanbul að hótel sem mælt var með í bók um Tyrkland hafi reynst vera argasta hórubæli þar sem hvorki var hægt að læsa hurðinni á hótelherberginu né sofa vegna hávaða og drykkjuláta. Fyrir þá sem ætla að fara með Sírberíulestinni má benda á Trans Siberian Handbook, útgefna af Trailblazer. Inside-bækurnar og Insight-bækurnar um hin ýmsu lönd eru líka mjög góðar.

Besta reglan er að kynna sér málin eins rækilega og hægt er áður en haldið er af stað. Þegar maður er einn á ferð og mállaus í landi eins og Kína er maður í rauninni ólæs líka. Til dæmis er ágætt að hafa kynnt sér táknin fyrir orðin "maður" og "kona" til þess að geta gert greinarmun á salernunum... sömuleiðis er nauðsynlegt að vita hvort rafmagn sé 220 V, hvernig tenglar séu notaðir og þannig mætti lengi telja. Það er annað en gaman að burðast með fartölvu, rakvél, hárþurrkara eða önnur raftæki sem ekkert er hægt að nota.